This page looks to uncover some interplay between my past and future, the threads of character and interest, the patterns of experimentation that map my personal, artistic history.
Museum of Applied Arts
Introduction to the Exhibition - Gordana Vidakovic, Art Historian
In the beginning there was clay; omnipresent, simple and formless. Then, between the artist’s fingers and visions, ceramics is born. But for the artist, Ivana Tatomirovic Starcevic, that is not the end of the work... Driven by her unrest and curiosity, as well as by need to envisage, embody and promote her own way of expressing herself, Ivana has not confined herself to the specific boundaries that are imposed by the very nature of the ceramics. Having mastered its technology and traditional forms, she shifted her interest to a vast, yet unexplored field, where various and complementary, but also often mutually incompatible techniques, means of expression and arts meet and intermingle: the crossroads of ceramics, photography, graphics, sculpture and painting. This exhibition testifies flamboyantly to Ivana’s striving for unification of arts and non-eclectic synthesis of various modes of artistic presentation.
In her works, the basic procedure is that of transposing photography onto ceramics, by means of silkscreen printing. Several photographic models appear as leitmotifs on most exhibits, reflecting Ivana’s almost obsession; attachment to those elementary, but somewhat poetic, and deeply moving features and images; a plowed and injured soil, poignant stones, rapacious clouds, blissful skies, and lonely, but defiant tree...
Special effects are created by manipulating the photography, that is, magnifying its most vital parts, and constructing the intriguing juxtapositions. Furthermore, Ivana does not hesitate to interfere with the primary composition, deliberately breaking the apparent harmony and amorphous simplicity, and introducing an element of commotion. Thus, she supplements the photography with multifarious, often three-dimensional motives and devices, made of stone, porcelain, ceramics and textile, which establishes an illusionary, spatial and visual, symbiosis between photography engulfed by the ceramics, and various plastic components.
Ivana also likes to play with colors, which are presented in a quasi crescendo fashion-at first, directly inserted, than given with more and more zest, and finally, in few pieces, poured over with exuberance and full eruptive potential.
If one had to pronounce an opinion about the trend and style which Ivana most closely adheres to, thus attempting to define her art, it would be a mistake not to see it as expressive and idiosyncratic, lyric fantasy, not unfamiliar with the idiom of pop art.
Unshakably cosmopolitan, irreversibly modern and strikingly innovative, Ivana has also succeeded in preserving and enriching some of the ceramic tradition, which echoes the continuity of ceramics over the span of several thousand years.
Introduction to the Exhibition - Gordana Vidakovic, Art Historian
In the beginning there was clay; omnipresent, simple and formless. Then, between the artist’s fingers and visions, ceramics is born. But for the artist, Ivana Tatomirovic Starcevic, that is not the end of the work... Driven by her unrest and curiosity, as well as by need to envisage, embody and promote her own way of expressing herself, Ivana has not confined herself to the specific boundaries that are imposed by the very nature of the ceramics. Having mastered its technology and traditional forms, she shifted her interest to a vast, yet unexplored field, where various and complementary, but also often mutually incompatible techniques, means of expression and arts meet and intermingle: the crossroads of ceramics, photography, graphics, sculpture and painting. This exhibition testifies flamboyantly to Ivana’s striving for unification of arts and non-eclectic synthesis of various modes of artistic presentation.
In her works, the basic procedure is that of transposing photography onto ceramics, by means of silkscreen printing. Several photographic models appear as leitmotifs on most exhibits, reflecting Ivana’s almost obsession; attachment to those elementary, but somewhat poetic, and deeply moving features and images; a plowed and injured soil, poignant stones, rapacious clouds, blissful skies, and lonely, but defiant tree...
Special effects are created by manipulating the photography, that is, magnifying its most vital parts, and constructing the intriguing juxtapositions. Furthermore, Ivana does not hesitate to interfere with the primary composition, deliberately breaking the apparent harmony and amorphous simplicity, and introducing an element of commotion. Thus, she supplements the photography with multifarious, often three-dimensional motives and devices, made of stone, porcelain, ceramics and textile, which establishes an illusionary, spatial and visual, symbiosis between photography engulfed by the ceramics, and various plastic components.
Ivana also likes to play with colors, which are presented in a quasi crescendo fashion-at first, directly inserted, than given with more and more zest, and finally, in few pieces, poured over with exuberance and full eruptive potential.
If one had to pronounce an opinion about the trend and style which Ivana most closely adheres to, thus attempting to define her art, it would be a mistake not to see it as expressive and idiosyncratic, lyric fantasy, not unfamiliar with the idiom of pop art.
Unshakably cosmopolitan, irreversibly modern and strikingly innovative, Ivana has also succeeded in preserving and enriching some of the ceramic tradition, which echoes the continuity of ceramics over the span of several thousand years.
Introduction to the Exhibition - Gallery Singidunum
Ljiljana Cinkul, Curator and Art Historian
Radovima koje je pripremila za svoju prvu samostalnu izlozbu Ivana Tatomirovic predstavlja se kao stvaralac koji, pored neospornog talenta, poseduje jos nekoliko kvalitetivnih crta, bitnih za umetnika sto u masi preradjene zemlje moze da prepozna oblik. Srecno sjedinjen radoznali, stvaralacki duh, poznavanje materijala i zanatske vestine odveli su Ivana Tatomirovic polivalentnom pristupu materiji i ispitivanju razlicitih mogucnosti u okviru samog media.
U svojim delima Ivana Tatomirovic sintetizuje iskustva proverena u slikarstvu, vajarstvu i grafici. Ove pouke su samo deo svakodnevne likovne prakse savremenog umetnika u sferi u kojoj je postala prirodne nuznosti intermedijskog dodirivanja i pozimanja.
Ivana Tatomirovic pokusava istovremeno da resi nekoliko planova. U nov, osmisljen, kontekst ona ukalpa fotografije znanih uzora iz epohe klasicne umetnosti sa tipografskim znacima. Ovi znaci, kao i preslikana Venera, imaju karakter slike. UZ to, autor otvara prostor deljenjem na kvadratna polja i uvodjenjem novog plasticnog elementa, u ovom slucaju draperje, u drugom, lisca i kamenja.
Pronalazeci u keramici vlastiti izazov ova umetnica ispituje u noj vise aspekata-mogucnost koriscenja fotografije i primenu graficke tehnike - i trazi nove znacajne vrednosti, a u tom trazenju dozreva kao stvaralac.
Ljiljana Cinkul, Curator and Art Historian
Radovima koje je pripremila za svoju prvu samostalnu izlozbu Ivana Tatomirovic predstavlja se kao stvaralac koji, pored neospornog talenta, poseduje jos nekoliko kvalitetivnih crta, bitnih za umetnika sto u masi preradjene zemlje moze da prepozna oblik. Srecno sjedinjen radoznali, stvaralacki duh, poznavanje materijala i zanatske vestine odveli su Ivana Tatomirovic polivalentnom pristupu materiji i ispitivanju razlicitih mogucnosti u okviru samog media.
U svojim delima Ivana Tatomirovic sintetizuje iskustva proverena u slikarstvu, vajarstvu i grafici. Ove pouke su samo deo svakodnevne likovne prakse savremenog umetnika u sferi u kojoj je postala prirodne nuznosti intermedijskog dodirivanja i pozimanja.
Ivana Tatomirovic pokusava istovremeno da resi nekoliko planova. U nov, osmisljen, kontekst ona ukalpa fotografije znanih uzora iz epohe klasicne umetnosti sa tipografskim znacima. Ovi znaci, kao i preslikana Venera, imaju karakter slike. UZ to, autor otvara prostor deljenjem na kvadratna polja i uvodjenjem novog plasticnog elementa, u ovom slucaju draperje, u drugom, lisca i kamenja.
Pronalazeci u keramici vlastiti izazov ova umetnica ispituje u noj vise aspekata-mogucnost koriscenja fotografije i primenu graficke tehnike - i trazi nove znacajne vrednosti, a u tom trazenju dozreva kao stvaralac.
Introduction to the Exhibition - Galerija Forum, Zagreb
Dusan Milovanovic - Curator and Art Historian
Lica Zemlje-Tragovi
Spojiti nespojivo, nadrasti predhodno iskustvo za mali korak temeljac, koji se ugradjuje u grandioznu vailonsku kulu civilizacije, izazov je i zadatak svakom ko se upetlja u cudesne vode umetnosti. Mnogi na tom putu posrnu, padnu, postanu cinici, okrenu se protiv sveta i sebe, duboko zamrze ono sto rade i mazohisticki iskazuju svoju bolesnu “ljuibav”. S druge strane velike prizme stcaralastva lako, poput vazdusastih ballerina, gaze oni, malobrojni, sto postuju sebe i vole svet i zivot i cija dela zvuce plifonijski u lavu i za coveka. Radost zivota, sa covekom tvorcem i centrom svemira, izliva se iz dela Ivana Tatomirovic i bude nadu da obesni, prljavi-zli postoje van ovog sveta, van Ivaninig svakako.
Keramka u klasicnom spoju cetiri osnovna elementa svemira (zemlje, vode, vazduha i vatre) simbolicno, u svojoj biti podrazumeva prociscenje bica zemlje koja prolaskom kroz prosvecene ruke majstora i na kraju kroz vatru zatvara jedan, prividno hermetican, kultni krug kome se malo sto moze dodati ili oduzeti. Oplemeniti, gotovo oploditi saku amorfno-bezoblicne gline mogu samo veliki zaljubljenici-ljubavnici. Pretapati zemlju u novi realitet moze samo mag. Radujem se sto imam posla sa jednim takvim.
Bez obzira sto foto-keramika nije novost u svetu, novo je sto Ivana Tatomirovic prvi put kod nas koristi postupak koji iz taka daje fantasticne rezultate. Savladjujuci iz prve simbiozu gline i sito stmpe odmah ide dalje i disciplinovano istrazuje mogucnostii intervenisanja gradjenjem i razgradzivanjem osnovnih likovno-funkcionalnih elemenata dela. Najupecatljivije su intervencije u foto pejzazima, koji su vec obradjeni, i gde delo anaonimnog ratara zraci simbolicno, iz brazdi i vocnjaka, titanskom snagom vecite ljubavi sa zemljom, majkom, prarodiljom, Geom. U takve, vec dboko dramatikom nabijene pejzaze, Ivana interventno ulazi porcelanskim elementima, zapisujuci trag o sebi, svom vremenu, o smislu-besmislu borbe sa prirodom.
Iz praha si covece i u prah ces, razabiram iz njenih dela; no izmedju ta dva stanja ostaje mali-veliki proctor da zapises svoj stav, veruju i da ga preneses tako nekima koji tek treba da dodju.
U delu Ivana Tatomirovic prepoznajem: vristanje ultra realizma, svodjenje land-arta, ideopoklonicki odnos prema objektu pop-ata, titraje enformela, skripanje zuba dadaista; prepoznajem i japanski manir odnosa prema materijalu i visoko disciplinovani, profesionalno precizni, odnos prema mediju skandinavskog tipa; bez balkanske razbarusenosti, kojo se cesto, bez razloga ponosimo, a uz toplinu koja denfovano zraci iz zemlje koja je obuhvacena nizom i ociglednih i arhetipskih simbola.
Prema A. Bloku sveta je duznost kriticara da predvidi buduci put autora. O tome mislim ovako. Iz opusa koji je za nama ocigledno je da je Ivana Tatomirovic briljantno odigrala svoju prvu veliku solo partiju i da na planu fotografija-keramika nece jos dugo dase zadrzava, sem u izuzetnim slucajevima analize nekih intervencija koje prema njenom temperament, moraju da budu jos snaznijie i izrazenije, a da se ogledaju u destrukciji planova i jos zescim dodavanjima ritma osnovnoj kompoziciji-predlosku. Ivanu Tatomirovic ce zatim sve vise da interesuju structure, facture i keramo-objekti, koji ce mozda cak i da lice na posude, ali ce uvek ostajati u granicama rudimntarno shvacenih masa-simbola.
I jos o ovome sto je sada, smedji prizori iz ciklusa Govor Zemlje za menu su pre svega i jedino-lica Zemlje-tragovi.
Dusan Milovanovic
Predgovor izlozbi u Galeriji Forum, Zagreb 1985
Dusan Milovanovic - Curator and Art Historian
Lica Zemlje-Tragovi
Spojiti nespojivo, nadrasti predhodno iskustvo za mali korak temeljac, koji se ugradjuje u grandioznu vailonsku kulu civilizacije, izazov je i zadatak svakom ko se upetlja u cudesne vode umetnosti. Mnogi na tom putu posrnu, padnu, postanu cinici, okrenu se protiv sveta i sebe, duboko zamrze ono sto rade i mazohisticki iskazuju svoju bolesnu “ljuibav”. S druge strane velike prizme stcaralastva lako, poput vazdusastih ballerina, gaze oni, malobrojni, sto postuju sebe i vole svet i zivot i cija dela zvuce plifonijski u lavu i za coveka. Radost zivota, sa covekom tvorcem i centrom svemira, izliva se iz dela Ivana Tatomirovic i bude nadu da obesni, prljavi-zli postoje van ovog sveta, van Ivaninig svakako.
Keramka u klasicnom spoju cetiri osnovna elementa svemira (zemlje, vode, vazduha i vatre) simbolicno, u svojoj biti podrazumeva prociscenje bica zemlje koja prolaskom kroz prosvecene ruke majstora i na kraju kroz vatru zatvara jedan, prividno hermetican, kultni krug kome se malo sto moze dodati ili oduzeti. Oplemeniti, gotovo oploditi saku amorfno-bezoblicne gline mogu samo veliki zaljubljenici-ljubavnici. Pretapati zemlju u novi realitet moze samo mag. Radujem se sto imam posla sa jednim takvim.
Bez obzira sto foto-keramika nije novost u svetu, novo je sto Ivana Tatomirovic prvi put kod nas koristi postupak koji iz taka daje fantasticne rezultate. Savladjujuci iz prve simbiozu gline i sito stmpe odmah ide dalje i disciplinovano istrazuje mogucnostii intervenisanja gradjenjem i razgradzivanjem osnovnih likovno-funkcionalnih elemenata dela. Najupecatljivije su intervencije u foto pejzazima, koji su vec obradjeni, i gde delo anaonimnog ratara zraci simbolicno, iz brazdi i vocnjaka, titanskom snagom vecite ljubavi sa zemljom, majkom, prarodiljom, Geom. U takve, vec dboko dramatikom nabijene pejzaze, Ivana interventno ulazi porcelanskim elementima, zapisujuci trag o sebi, svom vremenu, o smislu-besmislu borbe sa prirodom.
Iz praha si covece i u prah ces, razabiram iz njenih dela; no izmedju ta dva stanja ostaje mali-veliki proctor da zapises svoj stav, veruju i da ga preneses tako nekima koji tek treba da dodju.
U delu Ivana Tatomirovic prepoznajem: vristanje ultra realizma, svodjenje land-arta, ideopoklonicki odnos prema objektu pop-ata, titraje enformela, skripanje zuba dadaista; prepoznajem i japanski manir odnosa prema materijalu i visoko disciplinovani, profesionalno precizni, odnos prema mediju skandinavskog tipa; bez balkanske razbarusenosti, kojo se cesto, bez razloga ponosimo, a uz toplinu koja denfovano zraci iz zemlje koja je obuhvacena nizom i ociglednih i arhetipskih simbola.
Prema A. Bloku sveta je duznost kriticara da predvidi buduci put autora. O tome mislim ovako. Iz opusa koji je za nama ocigledno je da je Ivana Tatomirovic briljantno odigrala svoju prvu veliku solo partiju i da na planu fotografija-keramika nece jos dugo dase zadrzava, sem u izuzetnim slucajevima analize nekih intervencija koje prema njenom temperament, moraju da budu jos snaznijie i izrazenije, a da se ogledaju u destrukciji planova i jos zescim dodavanjima ritma osnovnoj kompoziciji-predlosku. Ivanu Tatomirovic ce zatim sve vise da interesuju structure, facture i keramo-objekti, koji ce mozda cak i da lice na posude, ali ce uvek ostajati u granicama rudimntarno shvacenih masa-simbola.
I jos o ovome sto je sada, smedji prizori iz ciklusa Govor Zemlje za menu su pre svega i jedino-lica Zemlje-tragovi.
Dusan Milovanovic
Predgovor izlozbi u Galeriji Forum, Zagreb 1985
Art Colonies
